woensdag 25 maart 2015

Thunder & Lightning

Toen Oliver in november ons gezin vervoegde zorgde hij voor een blikseminslag.



Van drie-mensen-onder-1-dak naar vier.

Van oneindige moederliefde voor één kind naar een dubbele portie overlopende, allesomvattende moederliefde voor de twee meest geweldige kinderen ter wereld. 

Van zorgen voor één kind, naar zorgen voor een opstandige kleuter en een kleine ieniemienie baby.

Van rustige avonden aan mijn naaimachine naar uren wandelen rond het keukeneiland met een ontroostbare, krijsende zoon. Soms tot 4uur 's nachts.

"Broertje is niet blij" zei Eloise.
De dokters stelden ons gerust, 'dat gaat over'. Fysiek was er niets aan de hand, maar Oliver huilde de hele dag, weken, maanden aan een stuk, met een piek tussen 17u en 24u.

Het was hier de afgelopen maanden niet altijd rozengeur en maneschijn.
Soms wel. Vaak niet.

"Wij maken kinderen met karakter', fluisterden wij elkaar meermaals toe. 
Met trillende stem.



Ik zat op een wolk.
Met mijn gezinnetje, mijn bloedjes van kinderen, mijn alles-en-niks-is-belangrijker-dan-hen, ... maar die wolk was licht- tot donkergrijs.

Ik zocht en vond naaitijd.
 Niet veel maar ik dwong mijzelf daartoe. Een gestolen uurtje per week aan mijn naaimachine, en patroontjes knippen deed ik terwijl ik met mijn voet zijn wippertje ritmisch liet bewegen. Ik deed het om niet gek te worden, want daar was ik bang voor. Ik vroeg me vaak af hoe lang een mens kan functioneren met maar 2 uur slaap per nacht.

Maar het loste zichzelf op. 
Toen Oliver 14 weken oud werd, verscheen de zon. De zon in de vorm van onze zalige zoon, mijn lachertje, mijn vrolijk ventje die verliefd is op zijn mama. En zijn mama op hem. Ik geniet van hem. Ik geniet zo. En volgende week ga ik terug werken. That's life. Dus deze laatste week genieten we extra hard.

Maar dat de bliksem insloeg, dat mag duidelijk zijn.
Ik zie er de humor wel van in, en zorgde voor een toepasselijke outfit.





Onze wolk. Die soms dondert. Ach ja... 
Slapen doet hij trouwens nog steeds niet, maar lachen des te meer :-)





Bliksem-tricot via Land of Oh (Etsy)
T-shirt HEMA met eigen flock tekening


41 opmerkingen:

  1. Zo herkenbaar voor alle jonge mama's met de naaimicrobe. .. Mooi beschreven, Annick! Geniet van je laatste dagen thuis! Xxx flo

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi geschreven en heel herkenbaar. Mijn kindjes zijn 3 en 6 en ondertussen krijg ik veel naaitijd van hen. :-) Nog even geduld....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een hele toepasselijk outfit inderdaad! Ik wens je veel slaap een naaitijd toe en sterkte voor nu in deze periode.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. uiteindelijk komt dat allemaal goed, ondertussen was (en is) het wel zwaar
    lang leve de onuitputtelijke moederliefde! :)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. een schoon bliksemke, dat wel! Alle donders zeg!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Die glimlach he... daar doen we het voor... nog even genieten thuis... en dat genieten van de rust op het werk ;-) ik ben vooral fan van de autoritten... helemaal alleen in de auto... zalig!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hier ook herkenning, helaas. Gelukkig valt alles met veel tijd wel in de plooi. Straf dat je nog tot naaien komt, want dat was bij mij helemaal niet meer het geval :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. ja, kindjes hé... inderdaad niet al rozengeur & maneschijn!
    Je maakte een hele mooi tenue voor die stoere kerel!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Het doet deugd die eerlijkheid... En als mensen mij vragen 'begin je al niet af te tellen?' Euhh...alles op zn tijd...genieten van de rust (soms toch, ook hier een hevige kleuter) want we weten wat er komen zal... Courage daar en inderdaad, chance dat we álles kunnen voor onze kinders! Zelfs de dag doorkomen zonder slaap x

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Super mooi gemaakt en het niet willen slapen herken ik van de zoon hier zoveel jaren geleden.Geniet ervan ook al zijn er af en toe donderwolken,eer je het weet gaat hij naar school ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Je kleine man is veel veranderd! Wel nog steeds een prachtig ventje ;-), daar heb je goot gelijk in!
    De rust en naaitijd groeit weer met de jaren, i promise!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Oh wat een prachtige outfit! Heerlijk!! En ja inderdaad, het is even donder en bliksem als je gezin van 3 naar 4 gaat... Ik ken het maar al te goed! ☺️

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Zoals ik je al vaker zei 'herkenbaar' maar daar ben je op dat moment weinig mee want je moet door die 'huiluurtjes'. We kunnen onze kindjes soms achter het behang plakken maar gelukkig zijn de fijne en leuke momenten in de meerderheid ... om nog maar te zwijgen over hun schattigheid waarmee ze dingen kunnen doen en zeggen waardoor je ter plaatse wegsmelt. Achter elke donderwolk schijnt een stralende zon ;-)
    Zo'n lief schatje die Oliver! En zo'n leuke outfits dat zijn super-mama voor hem maakt. Misschien voor jezelf een shirtje flocken als superwomen? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Donderwolkje blijft wel een superknapperd !

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Zo ontroerend en inderdaad herkenbaar... Amaai, straf dat je toch tijd vond om zulke mooie dingen te maken en steeds positief bleef! Sterke vrouw :-).

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Knap ventje toch he en zie hem eens lachen (allez mama wat zegt gij nu bliksem ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Je verhaal haalt hier weer herinneringen op die ik het liefst van al vergeet. Bij ons duurde de ellende 12 weken. Oh man, ik had zo graag zijn pijn weggenomen. Na 12 weken verdwenen hier de krampjes als sneeuw voor de zon. Gek. Die bliksembroek is wel de max. Als daar maar geen donderbroeken van komen :-D

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Knap werk, de outfit maar nog meer je doorzettingsvermogen van de voorbije maanden. Hier dient nr.2 zich ook bijna aan. Zo spannend!!...

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Wat is dat toch een geweldig schoon ventje!
    Zo sneu zeg, dat het nu beter gaat en je alweer bijna aan de slag moet. Boehoe!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Gelijkaardige situatie hier.... zoontje weende wel niet zo als de jouwe, maar doorslapen 's nachts was hier nooit een succes. (ik bespaar je de details) Zoontje is na twee jaar nog smoorverliefd op zijn mama!

    Ben blij te horen dat het nu beter gaat... als je dat snoetje ziet, vergeet je toch alle minder leuke momentjes :)

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Tegen mij zeggen ze nog steeds: 'Lins, dat betert wel. Wacht maar, nog een paar jaar en je moet ze 's middags uit bed zetten!' Wel, ik kijk er naar uit want ook hier is er eentje een 'moeilijkere' slaper... Dus zoals ze het in het Engels zeggen: 'I hear you!'

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Ja, van één naar twee kindjes is een groot verschil dat hebben wij hier ook ondervonden...Straf dat je nu al aan het werk gaat! Succes met je schattig klein dondertje!

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Kinderen met karakter, dat staat mij ook te wachten vrees ik ;) Spijtig dat de afstand tussen onze huizen niet wat kleiner is, anders kwam ik met plezier elke week dat wippertje bewegen om jou intussen naaitijd te gunnen!

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Ook heeeeeel veel geweend hier, zoon had wel koemelkallergie (ontdekt dankzij osteopaat), maar ik voel je pijn! Maakt me een beetje bang voor een tweede.... Supermooi pakje trouwens! Naar zo'n patroontje ben ik al even op zoek!

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Herkenbaar, hier een dametje van 4 maanden ondertussen, heeft last van verborgen reflux. Nu gaat het beter, maar ook veeeel geweend hier!
    Wat een mooi venteke!
    Liefs Saartje

    http://saartjeathome.blogspot.be

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Die overgang van 1 naar 2 viel mij ook veel zwaarder dan verwacht. Juist daarom ben ik meer gaan naaien destijds, afleiding! Mooi broekje :)

    BeantwoordenVerwijderen
  27. mooi verwoord, best wel herkenbaar maar ook deze fase gaat voorbij ....
    Geniet, geniet nog harder, glimlach, glimlach nog harder en slaap, slaap lekker!
    en wat lijkt ie op zijn zus, vooral op de derde laatste foto!
    Mooi!
    zus 3
    zus 3

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Zo herkenbaar... De roze wolk die toch niet zo roos bleek te zijn... Wat zal hij lachen als hij later deze blogpost zal kunnen lezen. Prachtige toepasselijke outfit en wat een knap ventje!

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Heel leuke post. Heel herkenbaar, bij mij 2 van de 4 kindjes die echte huilbaby's waren. Gelukkig dat hij er nu al overheen is. Geniet nog maar goed van deze laatste week.

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Fijn dat hij nu zo vrolijk is! Mijn oudste was ook een huilbaby, vooral 's nachts. Het is erg uitputtend. Die naaiuurtjes moet je jezelf blijven gunnen, dat werkt therapeutisch. Mooi broekje weer!

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Met die glimlach zal hij de bliksem nog veel doen inslaan, zo schattig!

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Wat een pracht van een zoon heb jij! Ik weet hoe je die nachten met twee uur slaap overleeft, 1 glimlach van uw ventje en je kan de wereld aan, toch? Dikke kus

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn ventje heeft trouwens zwarte haartjes (je zag hem zaterdag op de blogmeet). Ik dacht 'ik reageer hier maar ff, aangezien je waarschijnlijk nu al niet meer kan onthouden op welke blogs je allemaal hebt gereageerd' groetjes

      Verwijderen
  33. Slik ... je voert me zomaar eventjes een kleine 2 jaar terug in de tijd ... een helse tijd ... één grote zwarte wolk was dat ... van 5 plots naar 7 mensen onder één dak ... na een lange couveusetijd dachten we aan de roze wolk te beginnen , eindelijk .
    Niets was minder waar ... een half jaar hebben die 2 jongste het hier uitgehouden om ´s avonds van een uur of 6-7 tot flink na middernacht aan één stuk door te huilen ... met twee ... als de vent ´s avonds moest gaan werken , huilde ik elk uur mee .
    Nadien nog een jaar elke nacht voor elk met gemak 3x eruit nog mogen . I can tell you , ik voel mij nog altijd een wrak nu .
    Nooit gedacht dat een mens zo moe kon lopen !
    Mijn naaiverslaving is er inderdaad niet beter op geworden . Elke vrije minuut trek ik mij terug , beetje therapie ;)
    Wat mij erdoor sleurde ?
    Onze oudste is net puber en die slaapt heel lang uit , maar gaat ook een stuk later slapen ;) En mijn grootmoeder : imméns respect voor haar .

    Maar om to the point te komen , nu ik toch eens reageer ( ben de stille mee genieter op je blog ) : Jij maakt prachtige dingen ! Altijd een feestje om hier te komen lezen en kijken !
    Groetjes , Minne

    BeantwoordenVerwijderen
  34. Zalig outfitje. En dan ook nog eens een mooi verhaal erachter! Tof dat je ook de mindere kant met ons deelt. Zo raak ik als toekomstige mama net iets realistischer voorbereid! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  35. Zalig outfitje. En dan ook nog eens een mooi verhaal erachter! Tof dat je ook de mindere kant met ons deelt. Zo raak ik als toekomstige mama net iets realistischer voorbereid! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  36. De nagel op de kop: every cloud has a silver lining, even a dark one ! Superleuke outfit !

    BeantwoordenVerwijderen
  37. Mooi gemaakt! Die oliver zou goed vriendjes kunnen zijn met stella, samen weenpartijtjes houden

    BeantwoordenVerwijderen
  38. Gelukkig dat het nu al wat beter gaat. Als hij nu 's nachts ook nog slaapt dat zou leuk zijn he. Niet evident om terug te moeten gaan werken als ze niet doorslapen. Mijn jongste is 17 maand en hij slaapt nog altijd niet goed.... Ik loop er dus ook vaak moe bij...
    Veel succes met het heropnemen van je job !

    BeantwoordenVerwijderen

Bedankt dat je kwam kijken! Thank you so much for your visit!