woensdag 25 november 2015

Hip hip *O*L*I*V*E*R*1*!*

Een dik jaar geleden verwelkomden we ons tweede kindje in ons gezin.
Een mini mannetje met zijn 45 centimeter lengte... Kijk maar eens terug naar zijn eerste foto'tjes, ze staan hier.  Mini mini mini was hij.



Drie weken te vroeg.
De avond voor zijn geboorte gingen we met ons drietjes pannekoeken eten, om de verjaardag van Meneer MinnieMie te vieren. 
Ik grapte nog. "De komende jaren kunnen we jouw verjaardag samen met die van onze zoon vieren, want veel verschil zal er niet tussen de data zitten'. Dat het slechts één dag ging zijn kon ik op dat moment niet voorspellen.
Anyway, dat pannekoeken-eten dus.
We parkeerden onze auto op het dorpsplein en wandelden naar de taverne. Eloise had geen zin in stappen en wou gedragen worden. Meneer MinnieMie kreeg telefoon van zijn broer met verjaardagswensen en liep een paar passen voor ons. Ik droeg Eloise op mijn dikke buik, en Oliver schopte in mijn buik als een duiveltje in een doosje.
Een paar uur later legden we Eloise in haar bedje en startte ik eindelijk met het vullen van de suikerbonen-zakjes. Ik had nog drie weken, maar stel je voor dat onze MinnieMan vroeger zou komen...
Lang hield ik het niet vol want na een half uurtje zakjes en doosjes vullen kreeg ik buikpijn en vond ik het een beter idee om alvast naar bed te gaan.
De buikpijn werd steeds feller en feller en toen Meneer MinnieMie rond middernacht kwam slapen deed hij wat research op Google en besliste hij dat dit oefenweeën waren.
"Niks om je zorgen over te maken bollie, dat is normaal"
Hoort u mij al komen? Hij ging rustig slapen terwijl ik verder genoot van mijn oefenweeën.

Rond 5u 's ochtends zat ik op handen en knieën in bed en kende ik met regelmaat van de klok -laat ons zeggen om de 4 minuten- mijn eigen naam niet meer.
Eloise werd uit haar bedje gelicht en rond 6u30 kwamen we samen aan in het ziekenhuis. Met 6 centimeter ontsluiting alstublieft. Oefenweeën my ass.
Alle hens aan dek, en ik mocht meteen naar de arbeidskamer.
Mijn mama zat vast in de ochtendfile dus werd plan B, mijn schoonbroer, opgetrommeld om Eloise te komen halen. Die kwam in mijn arbeidskamer binnengewandeld toen ik 8 centimeter ontsluiting had, gezellige boel. Ik had net een epidurale gekregen (ja ik wou dat echt, dat het veel geholpen heeft is te betwijfelen maar IK-WOU-DIE-PIJN-WEG). Resultaat was dat ik wel even kon bekomen van de stormachtige nacht. Eloise kreeg nog een laatste zoen en dan vertrok zij mee met haar nonkel om van thuisuit te supporteren.

Live reporter ter plaatse was uiteraard Meneer MinnieMie.
Vlak voor ik mocht beginnen persen verstuurde hij een sms naar mijn mama en naar mijn schoonzus, de meter-to-be: 'hij heeft haar!".
Eloise werd uiteindelijk kort voor de middag grote zus, en kleine broer kwam ter wereld na welgeteld drie keer persen. Mama is jou dankbaar klein vriendje.
Hij werd aangelegd en begon meteen te drinken. Zuigkracht dat het ventje had! Ik noemde hem stiekem 'den Dyson'.
Net toen ik dacht dat mijn job erop zat bleek er nog iets te missen.
Waar was die placenta? Het snode ding bleek vastgegroeid aan de binnenkant van het litteken van mijn keizersnede; souveniertje van Eloise's bevalling.
Wat volgde ga ik u besparen, maar het was pijnlijker dan bevallen zelf.

Enfin, al bij al een bevalling uit de boekjes en terwijl de verpleegsters Oliver verzorgden nam ik een warme douche, terwijl mijn hart en lijf ontploften van moederliefde en trots.

De eerste maanden balanceerden we echter op een slappe koord. Slaaptekort en zorgen, het doet wat met een mens.

Nu, 12 maanden later, lijkt het alsof Oliver er altijd is geweest en ontplof ik nog steeds van moederliefde en trots als ik mijn patatjes zie.
Oliver is onze vrolijke vent, die de hele dag door brabbelt en geen seconde pauzeert.
Een weekje voor zijn verjaardag begon hij te stappen. Eerst aarzelend maar ondertussen stevig op beide voetjes.

Voor zijn eerste feestje naaide ik zijn eerste hemdje.



De Theo van Zonen09, in een prachtig tricotje van Art Gallery dat ik kocht bij Petite Couture.
Het kleinste maatje in de smalle versie blijkt perfect te passen.

Ik ga hem nog eens opeten... echt...


Het stofje heeft een drukke print, dus onder het motto 'less is more' voegde ik enkel een donkerblauw paspeltje toe aan de rugpas.


De foto's namen we op zijn verjaardagsfeestje.
Real life on the blog :-)



Gefeliciteerd lieve schat.
Fijne eerste verjaardag xxx



    November 17th 2015
      Today is extra special - because you turn ONE!
      We'll eat cookies and cake and have lots of fun.
      It seems like just yesterday, you were brand new.
      And now, there are so many things you can do.
      ...
      We'll light your first candle and make a big fuss
      to be sure that you know you are precious to us.
      Today is extra special - because you turn ONE!
      and the best thing of all is -
      Your life has just begun!


32 opmerkingen:

  1. Dikke proficiat mama en Oliver!
    Het vrolijke ventje straalt zo van de foto's!
    Well done, mama, het hemdje is helemaal mijn ding.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. dikke proficiat! ik zou hem ook opeten ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Proficiat met je jarige!Mooi hemdje,daar gaan er meer van volgen en over 15 jaar ga je af en toe denken:had ik hem toen maar opgegeten ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Liefde overgiet ieder woord dat ik lees... proficiat met je mini mini mini ventje!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Proficiat ! Enne dat placenta-ding heb ik ook mogen meemaken bij de oudste ..

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat heb je dat mooi geschreven. Emotioneel ben ik er van.
    Ik snap dat je eens wilt bijten. Hij is geweldig knap, stoer en lief in zijn hemdje. x

    BeantwoordenVerwijderen
  7. ik eet die gewoon mee op zeg, wat een schattig ding!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Zo mooi geschreven. Ik smelt hier mee weg achter mijn scherm. Die eerste verjaardag is toch nog extra bijzonder hé. De Theo staat hem geweldig.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Annick, wat een prachtige zoon heb jij toch. En zijn eerste hemdje, dat smaakt naar meer :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. <3 Een dikke proficiat aan dat schattige feetsvarkentje!!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ten eerste van harte gefeliciteerd met jullie jongste telg! HOERA!
    Ten tweede: prachtfoto's!
    Ten derde: bedankt voor het delen van jouw bevallingsverhaal. Het is haast of ik de mijne zojuist las, van de echte weeën 's nachts die ik dacht te herkennen als oefenweeën en De Man die rustig verder sliep, tot de zuigkracht van een Dyson, tot de eerste paar zware maanden waarin ik mezelf niet meer was van de slaapgebrek en twijfel/angst.
    xx

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Grappig toch hoe je al die kleine details van zelfs de dag ervoor onthoudt, he. Dat is bij mij ook zo. En je verhaal van de placenta, ik heb daar nog nachtmerries van sinds je dat vertelde! :-)
    Leuk hemdje!!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Dikke proficiat! Mooi gemaakt weeral! Zo zo dat verhaal komt me ook vrij bekend in de oren... Me toch t begin... Een bevalling uit de boekjes was t bij mij echter 2 maal niet... Dus houden we t op 2! Druk genoeg ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Dikke hip hip hoera voor Oliver! Hij schittert in zijn verjaardagshemdje!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Het zei me vroeger niets, bevallingsverhalen, tot ik zelf kinderen kreeg, nu vind ik dat heerlijke lectuur! ;-) Hiep hiep, kleine meneer in je grote meneren hemdje!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En Zanne mat 57 cm, ik kan me bij 45 niet eens iets voorstellen ;-)

      Verwijderen
  16. Gelykkige verjaardag Oliver! En wat een prachtig hemdje!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Hieperdepiep hoera! En wat een verhaal van uw bevalling! Machtig mooi hemdje! Om de schouders van een machtig mooi ventje!

    BeantwoordenVerwijderen
  18. oh, zo herkenbaar, dat ontploffen van liefde, vanmorgen bedacht ik nog dat ik toen hij geboren werd dacht dat ik nooit nog meer van hem kon houden als toen, maar ik moet mezelf ongelijk geven, dat is verliefdheid dat voor altijd blijft en voor altijd blijft groeien, zelfs als je denkt dat het niet nog meer kan groeien
    proficiat met je verjaardag Oliver

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Aah, ik lees het graag! En ik kijk graag naar die mooie kinders van u! Proficiat, Oliver!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Een knap manneke in een knap hemdje!! Mooi en proficiat!

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Jij maakt alleen maar pareltjes hé. Pareltjes van kleertjes, maar vooral pareltjes van kindjes :) Hoera voor de kleine man!

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Heel herkenbaar geboorteverhaal, bij mijn 2de een gelijkaardig verloop... Nogmaals hip hip hoera voor Oliver, hij is echt zo knap in zijn hemdje! Prachtige foto's ook <3

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Oliver wordt zo groot! <3 <3 knap hemdje!

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Heel mooi! Deze blogpost moet je hem zeker later laten lezen! Zie hem stralen in zijn hemdje!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Mooi! Mooi hemdje, mooi ventje, mooie blogpost!

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Zo leuk om te lezen seg!!!! En zoveel herkenbaarheid!
    Ik naaide voor Lars zijn eerste verjaardag ook een theo, matchend met een jurkje voor Lotte die 6 dagen later jarig is ;)

    BeantwoordenVerwijderen

Bedankt dat je kwam kijken! Thank you so much for your visit!